ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္
လမ္းမမွားေအာင္ ေကြ႔ေနရ ေကာက္ေနရ
ေနရာအႏွံ႔မေရာက္ႏိုင္ရွာတဲ့
ခိ်ဳးျဖဴငွက္ကေလးတစ္ေကာင္
ေသာကေတြ ထည္လဲဝတ္ဆင္လို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခဏခဏသိဒၶိတင္ေနၾကတဲ့
ႏိုင္ငံေရးတေစၧေတြ
အေနာက္တံခါးကိုဖြင့္ဖို႔
ဘာသာေရးေသာ့တူနဲ႔ ေတာေျခာက္ၾက
စစ္ကို ဘုရားထူးသမို႔
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို မဖူးခ်င္သူေတြ
သူ႔ရင္ကို အရွင္လတ္လတ္ခြဲသမို႔
ပုပၸါးလို မေပ်ာ္ႏိုင္ရွာသူ ေတာင္တစ္လံုးအေၾကာင္း
ေဆးမသုတ္ရေသးတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔
လိပ္ျပာမခြဲရေသးတဲ့ ဝိညာဥ္ေတြ
ခိ်န္သားမကိုက္ေပမယ့္
ခ်ိန္သားကိုက္ေနသလိုလို
ေခတ္ၾကီးကဒံုးပ်ံ
သူအျမင့္တက္ဖို႔ အကန္ခံေနရတဲ့ ေလထုလို
ငါတို႔ဘဝေတြ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္နဲ႔
ေနသားတက်
ေရာဂါဟာ ရင့္ရင့္လာတယ္
ဝင္ေလထြက္ေလဟာ ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာတယ္
အစိပ္အက်ဲ ဂရပ္ဖ္မ်ဥ္းေတြကိုေငးရင္း
နံရံမွာခ်ိပ္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္စုတ္ကေလးဟာ
ဖံုတက္ဖို႔ကလြဲလို႔
ဘယ္လမ္းကိုမွ သူ..မေရြးခ်င္ေတာ့ဘူး..။ ။
ရဲရင့္လမင္း
No comments:
Post a Comment