အရိပ္ေတြကို ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ အဆိပ္ေတြေျခြခ်ေနတဲ့ ေလာကသစ္ပင္
ဒုကၡေျမထဲကၽြံဝင္ေနတဲ့ မႏုႆသစ္သီးေတြ
လွ်ပ္ေပၚဖို႔ ေလာ္လီဖို႔ သေႏၶကိုပ်ိဳးခဲ့ၾကတာလား
ခႏၶာနဲ႔ခႏၶာၾကား ဟေနတဲ့တံခါးမွာ စိတ္ရဲ႕ေစတသိတ္ဟာ မလြယ္ေပါက္
ႏူးညံံ့တဲ့လက္အစံုနဲ႔ ေျခဖ်ားေလးေထာက္လို႔ ဖြဖြေလးဝင္ခဲ့ပါ
ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်က္ႏွာေပၚက ဆယ္ေက်ာ္သက္အိပ္မက္
ညဟာေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ေတြနဲ႔ ပင္လယ္ဆီခရီးဆက္ေနတယ္
ျမစ္ေတြကိုအားနာလို႔တဲ့ ျမိဳ႔ေလးဟာကမ္းစပ္မွာတေငးတေမာ
ဘဝေတြကို တိုးတိုးေလးေဆးေၾကာေပးေနရွာတယ္
ျငီးေငြ႔လို႔ခ်ိဳးေကြ႔ေပးလိုက္ရတဲ႔ ကဗ်ာမို႔ လမ္းေဘးလြယ္အိတ္ထဲကဒဏ္ရာေတြကို
အုတ္ခံုေပၚကညေတြသာ ေတေလအမွတ္အသားနဲ႔ခံစားခြင့္ရိွပါေစ
အဆုတ္မေကာင္းသူေတြအတြက္ ေလာကဓံမႈတ္ေျပာင္းဝက
ကံၾကမၼာအေငြ႔အသက္ေလးတစ္ပြင့္ဟာ ေနအဝင္မွာေလႏွင္ရာတလြင့္လြင့္ အျပစ္ရိွသလို သူပြင့္ပါေစ
အသစ္ေတြကို ေစ်းမဆစ္ၾကပါနဲ႔ ငါတို႔ေတြဟာ အျဖစ္ေတြအတိုင္း ပ်က္ေနၾကရတာ
ခါးခ်င္လည္းခါးမယ္ မွားခ်င္လည္းမွားမယ္ အဲဒီအတြက္ ဘားဆိုင္ေတြမွာ ဘိုဆန္ဆန္ ငါတို႔တရားထိုင္ၾကတာေပါ့
တျဖိဳင္ျဖိဳင္နဲ႔ လည္သြားျပန္ျပီဥတုေတြ ပျခဳပ္ထဲကအျပံဳးေတြကို မာယာပေလြသံနဲ႔ဆြဲထုတ္
တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ေႂကြက်လာတဲ့ အခိုက္ဓာတ္ေတြကို ယဥ္ေက်းမႈအေဟာင္းေတြနဲ႔ ထုဆစ္
စိမ္လိုက္တိုင္း ဝင္သြားတဲ့က်င္းေတြဟာ စုန္လိုက္တိုင္းဆန္သြားတဲ့လမ္းေတြကို
အပိုအလိုမရိွ လွပ္လွပ္ေလး ဆယ္ယူသြားၾကျပန္ျပီ သယ္ယူသြားၾကျပန္ျပီ
အမ်ားအၾကိဳက္လိုက္မိလို႔ အျမိဳက္တရားနဲ႔ ေမ်ာမိသူေတြ အမိုက္တရားနဲ႔ ေဇာပိသူေတြ
အေမာကလည္းေဖာက္တယ္ ေတာကလည္းေမွာက္တယ္ စနက္တံျဖဳတ္လိုက္ေတာ့
ေသာကစနက္ပ္ေရွာ့ေတြကတဒိုင္းဒိုင္း ေမာဟလိႈင္းေတြကလည္း အျပိဳင္းျပိဳင္း
အေမွာင္ဟာ အလင္းေတြနဲ႔ ေျခဦးတည့္ရာ သူ႔အလိုလိုမိႈင္းသြားတယ္
ဟိုးမိုးေကာင္းကင္ေပၚက ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးေမာ့ေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြေရ
မင္းတို႔ေတြေသျပီးမွ ငါတို႔ေတြက လင္းရတာပါ
တကယ္လို႔မ်ား အိပ္မက္ေတြက အလိုမတူပဲရပ္တန္႔ေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ျမစ္ေတြကေတာ့ သူ႔တရားနဲ႔သူ ျဖဴျဖဴစင္စင္စီးဆင္းေနၾကဦးမွာပါ
ကံပစ္ခ်ရာ သြားေနၾကရသူျခင္း အတူတူ ငါ့မွာေတာ့ ေျခဗလာနဲ႔
ရပ္တန္႔ျခင္းေျခသံကို ရိုးရိုးေလး ရွပ္တိုက္လို႔ ေပါ့ေပါ့ေလးႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါရေစ
ရဲရင့္လမင္း
(ရယ္စရာ၊ဧျပီ၊၂၀၁၃)
No comments:
Post a Comment