Saturday 8 December 2012
ျပက္လံုး
ဘဝဟာတရားသျဖင့္လည္း ရွင္သန္တယ္
မတရားသျဖင့္လည္း ရွင္သန္ခံရတယ္
ပတ္ဝန္းက်င္က စကားနာေလစိမ္းမ်ားတယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္ပင္မွာ ပန္းေတြမပြင့္ဘူး
ရထားၾကီးဝင္လာတယ္ ရထားၾကီးျပန္ထြက္ခြါသြားတယ္
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လမ္းေလးဟာလည္း အရင္အတိုင္းဘဲ
အေဟာင္းေတြ ပိုေဟာင္းသြားၾကတယ္
နတ္ျပည္နဲ႔ငရဲၾကား ေန႔ရက္ေတြဟာဗ်ာမ်ားေနတယ္
ညဟာ...အလြမ္းနဲ႔စစ္ခင္းေနတယ္
''မရွိဘူး၊မသိဘူး''အဲ႔သည္လိုလူေတြရဲ႕လက္မွာ..
အၾကင္နာတရားဟာ ေသြးေအးေနတယ္
''ဤခရီးနီးျပီလား''ေတြးမိတဲ့အေတြးမွာ..
စိတ္ကူးဟာအတိတ္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနတယ္
လေရာင္ကိုေတာင္ မကာကြယ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ရုိးတံက်ဲက်ဲဟာ..
ငါ႔ေႏြရာသီရဲ႕ေနာက္ဆံုးအိေျႏၵျဖစ္တယ္
ေျပာေတာ့ ပင္လယ္ဆီဦးတည္ေနတာပါတဲ႔
ျမစ္ေခ်ာင္းေတြကို ္ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔အတြက္က်ျပန္ေတာ့လည္း
သူတို႔ဟာ...တံတားတစ္စင္းမဟုတ္ခဲ့ျပန္ဘူး..
ဘဝမွာ...
ညတာက ရွည္လြန္းေတာ့
အိပ္မက္ေတြကလည္း မ်ားလွေပါ့...။ ။
ရဲရင့္လမင္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment