သက္ၿငိမ္ေဆာင္း

ၾကိဳးတန္းေပၚက အသည္းကြဲေနတဲ့
ငါ့...အေႏြးထည္ေလးလည္း
ခ်မ္းလြန္းလို႔တုန္ေနရွာ

ျပတင္းတံခါးက ၾကည့္မယ္ဆို
ေနသားတက် ဝန္းက်င္ဟာ
ငါ့အေပၚ ေအးတိေအးစက္

အိမ္တံစက္ျမိတ္ အရိပ္ေအာက္
လေရာင္ႏွင့္အတူ လြင့္က်ေနေသာ
ငါ့ကဗ်ာအိုေလးလည္း ေသဆံုး

ၾကိဳးျပတ္ေနေသာ ဂစ္တာအိုေလးထက္
သတိရျခင္းလက္တစ္စံု
တုန္ယင္..ကြဲအက္

ၾကယ္ေတြကိုေရတြက္မိေတာ့
ခရမ္းႏုေရာင္ ႏွင္းျမဴေတြၾကား
မႈန္ဝါးဝါး အလြမ္းတစ္စ..
အသက္မဲ့

ရူးသြပ္ျခင္းကိုသက္ေသတည္ဖို႔.......
....ေဝဒနာဆိုတဲ့မ်က္ရည္ၾကည္က
ပဲေလွာ္ၾကား ညွပ္ခဲ့ရတဲ့ဆားလို......
တစ္စံုတစ္ေယာက္ အရသာအလို႔ငွာ တိတ္တိတ္ကေလး
ငန္ေပးခဲ့ဖူးျပီ

အဲဒီလို...ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔အတူ
အမွတ္မထင္ က်ကြဲသြားတဲ့ဝိညာဥ္
ငါဟာ..ေဆာင္းဦးရာသီတစ္ခုရဲ႕အလယ္
ျငိမ္သက္သြားေသာ..
နတ္ဆိုး...။...       ....။

                                           ရဲရင့္လမင္း