အျပာေရာင္သက္ရိွေတြအေၾကာင္း ဆန္႔က်င္ဘက္ထုတ္လႊင့္ေနတဲ့ ကမၻာ

.
ဒီသတင္းၾကားၿပီးကတည္းက ငါဟာ ေသနတ္တလက္ျဖစ္သြား။ဗံုးတလံုးျဖစ္သြား။
သံခ်ပ္ကာ ကားတစီးျဖစ္သြား။မိုးေပၚေထာင္ေနတဲ့ အေျမာက္တလက္ျဖစ္သြား။
ငါ့ကိုယ္ထဲမွာ တိုက္ခ်င္ခိုက္ခ်င္ စိတ္ေတြ။သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္ စိတ္ေတြ။

အတုပ္ခံထားရတဲ့ လက္ျပန္ႀကိဳးကို ျဖတ္ပစ္။အပိတ္ခံထားရတဲ့ ပါးစပ္က ပလာစတာကို ခြာပစ္။
အစို႔ခံထားရတဲ့ နားၾကပ္ကို ျဖဳတ္ပစ္။မ်က္လံုးမွာစည္းထားတဲ့အဝတ္နက္ကို လွန္ပစ္။
ငါ့နားထဲ အသံေတြဟာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္။ငါ့မ်က္လံုးေ႐ွ႕ သတ္ကြင္းေတြဟာ
ထင္ထင္႐ွား႐ွား။
ဒီသတင္းေတြၾကားၿပီးကတည္းက ငါ့စိတ္ဟာ ဘဂၢဒတ္ကိုေရာက္သြား။
ေဟာင္ေကာင္ကိုေရာက္သြား။ရခိုင္ကိုေရာက္သြား။ကိုဘာနီကိုေရာက္သြား။
ၿမိဳ႕ေတာ္ခမ္းမေ႐ွ႕ေရာက္သြား။ဆီးရီးယားကိုေရာက္သြား။လိပ္ကြၽန္းကိုေရာက္သြား။
ငါလည္းမင္းလိုပဲ ပင့္ကူအိမ္နဲ႔ ကမၻာပတ္ေနတယ္။ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ကမၻာပတ္ေနတယ္။
လူေတြကလက္နက္ကို အားကိုးတယ္။အာဏာကိုအားကိုးတယ္။အမုန္းတရားကိုအားကိုးတယ္။
ယဥ္ေက်းမႈကိုအားကိုးတယ္။အားကိုးစရာမဲ့ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ဘယ္လိုအေၾကာင္းတရားေတြ
ေၾကာင့္ တိုးပြားေနတာလဲ။
ဒီသတင္းေတြၾကားၿပီးကတည္းက
အုတ္နီခဲကေလးဟာ လမ္းေပၚမွာ ကားႀကိတ္လို႔ေၾကမြသြား။
ဒီသတင္းေတြၾကားၿပီးကတည္းက
ငိုသံေတြဟာ အရင္ကထက္ပို ပို ဆူညံလာ။
ဒီသတင္းေတြၾကားၿပီးကတည္းက
င်ိမ္းမ္ျခးေယး-ကို သံသယမ်က္လံုးေတြနဲ႔ တကမၻာလံုးကေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
`ကိုယ့္လူေရာ ဘာၾကားေသးလဲ´
.
ရဲရင့္လမင္း

ျငိမ္းခ်မ္းေရးကဗ်ာ၁၀၀ စာအုပ္မွ...