တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ အႄမဲတမ္း ေနာက္က်ေနတယ္

ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြပဲ။ဖရီးကစ္ေတြပဲ။ျပည္တြင္းစစ္ေတြပဲ။
ေျမလိမ့္ေဘာေတြပဲ။အခြက္ၾကမ္းေတြပဲ။ၿမိဳ႕ေတာ္ပဲ။ခန္းမပဲ။ခန္း
ထီးပဲ။မီးေဘး။ေရေဘး။အာဏာေဘး။သဘာဝေဘး။
မာရီနာေဘး။Bay of Bengal.
အုန္းခြံေရာင္ေပါက္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတြ။
ငါတို႔မ်က္ခံုးေပၚမွာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက စၾကႍလာေလ်ွာက္ေနတယ္။
အဆင္ကဘယ္ေနရာမွာမွ မေျပဘူး။

အဆင္မေျပျခင္းကိုပဲ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လုပ္ေပးေနရတယ္။
ႀကီးေတာ္ႏြားခ်ည္းပဲ လႊတ္ေက်ာင္းမေနနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္။အ
တိတ္ကိုေတာ္။အရိပ္ကိုေတာ္။အေတာ္ရိတ္တဲ့ ဌာနေတြမွာ။
စီစီကေလးရယ္တဲ့မွ တီဗီြရယ္ မရိွဘူးလား။
အေဖ့ကိုထိမွာစိုးလို႔။တစ္တပ္လံုးနဲ႔ကာထား။
ဖာတလံုးေဂါင္းက်ားေရ။တသက္လံုး မုန္႔လံုးစကၠဴကို ျခ
ေသၤ့႐ုပ္နဲ႔ ကပ္ေပါ့။ဆိတ္ေသကိုဖံုးထားတဲ့ မင္းတို႔ဆင္သားေရ
ႀကီးက ထူလြန္းပါတယ္။လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို မဆဲမိေအာင္။
ေထာင္ကားေတြ ၾကၫ့္လို႔ေကာင္းတုန္း။စိတ္ကို ဆိုဆိုက္ ခဏခဏ
လုပ္တာ မေအာင္ျမင္လို႔။ခဏ ခဏ ေထာင္က်။သံသရာ
အၾကပ္ထဲ ဖြဲျဖစ္လိုက္၊(ဆန္)ဇကြဲဲ ျဖစ္လိုက္။အဓိကဇာတ္
ေကာင္ေနရာမွာ လူယုတ္မာကိုထား။ပုတ္ပြေနတဲ့ Z ႀကီးကိုု
Body နဲ႔တြဲၿပီး အၾကမ္းဖက္နယ္ေျမဆီ ပို႔။
လႊတ္ေတာ္ထဲက အလီဘာဘာေတြအမ်ားႀကီးထြက္လာ။
ကတၳရာလမ္းေပၚမွာ ႏိုင္ငံေရး ေရႊပင့္ကူေတြ။မ်က္ေျခမျပတ္ေစနဲ႔။
အကုသိုလ္က ဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚေနသမွ် မွင္ေသေသနဲ႔ ဆက္လိုက္။
အေျပာကေတာ့ ေရႊမန္း၊အရင္အစိုးရ လုပ္ခဲ့တာပါတဲ့။
မင္းတို႔တိုက္သမ်ွေကာ္ဖီ ငါတို႔ေ- ြ းတက္ေအာင္ေသာက္ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။
တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြေျပာရင္ ေဟာ့ဒီေစာက္ရင္ဘတ္ႀကီးေအာင့္ေအာင့္ေနလို႔။
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္နဲ႔။ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔။ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔။
အိမ္လြမ္းတဲ့စိတ္ကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္နည္းနဲ႔ ဇကာတိုက္ၿပီး။စည္း
မရိွ၊ကမ္းမရိွ၊ဝရန္တာကေန ေအာက္ပစ္ခ်လိုက္။တိမ္ေတြေပၚ
ကေနျပဳတ္က်လာတာ။ေျမျပင္ထိမေရာက္လည္း၊ေျခမေတြကို
ေလယာဥ္ဘီးလို အဖ်ားေလးႂကြရံု ေထာက္တင္ထားလိုက္ေပါ့။
Horror ဇာတ္ကားထဲကလို လူေသေကာင္ေတြေပၚျပဳတ္က်။
ေသြးညႇီနံ႔ေတာင္ ေထာင္းခနဲရသြား။အို။
အို ဟာ အိုေသြးကို ဘိုေသြးနဲ႔စပ္ခဲ့ေၾကာင္း။ဘိလပ္ျပန္ႀကီးရဲ႕
ေဘာကို ဘင္လာဒင္ဘားထဲမွာေတြ႔လိုက္ေၾကာင္း။မ်က္ႏွာဟာ
ဘန္းစကားကို နားၾကပ္တပ္ၿပီး၊ဘားကြဲတဲ့အသံနဲ႔ ေအာ္ေနေၾကာင္း။
ကဗ်ာဟာ ခါးေသးေၾကာင္း ရင္ခ်ီေၾကာင္း။ျပည္/ေထာင္/စု ဟာ
နဖူးေျပာင္ေၾကာင္း။တိုင္းသူျပည္သား မိဘျပည္သူမ်ားရဲ႕ ဖဝါး
ကိုခြဲ ဆားပတ္ေနတဲ့ သားေတာ္ေတြအေၾကာင္း။
နဖူးကေႄခြးေျခမက်တဲ့အထိ သတင္းအတုေတြကို ဖတ္ၾကား
လိုက္ပါတယ္။
လူထုႀကီးက်န္းမာပါေစ။
ေလထုႀကီးက်န္းမာပါေစ။

ရဲရင့္လမင္း